Mε αφορμή τα όσα ακούγονται τόσο σε τηλεοπτικές εκπομπές, όσο και όσα γράφονται κατα καιρούς στο διαδίκτυο θέλουμε να κάνουμε ένα σχόλιο.
Γέμισε ο τόπος δημοσιογράφους. Όχι ερασιτέχνες. Επαγγελματίες που το σπουδάσανε. Είτε σε κρατικά ιδρύματα, είτε σε ιδιωτικές σχολές, με παρουσία φυσική στα μαθήματα, με αλληλογραφία , μέσω ιντερνετ κτλ. Και που καταλήγουνε; Να δουλεύουνε χρόνια χωρίς μια δεκάρα τσακιστή σε μεγάλες εφημερίδες, να βγάζουνε ρεπορτάζ και εκπομπές σε κανάλια και να μην πληρώνονται ούτε έναν καφέ, χωρίς ασφάλεια (φυσικά) και με την μόνιμη απάντηση των προϊσταμένων τους , ότι "έτσι ξεκίνησα και εγώ. Τώρα μαθαίνεις και φτιάχνεις βιογραφικό". Για να μην πούμε για το κριτήριο του πως να γράφουν, που εκστόμισε γνωστή δημοσιογράφος και καθηγήτρια Δημοσιογραφίας σε Πανεπιστημιακή σχολή προς το αμφιθέατρο. "Ποτέ δε γράφεις κόντρα στη γραμμή της εφημερίδας". Μάλλον με τέτοια δημοσιογραφία, απέκτησε τα αγαπημένα της Μον Μπλαν και τις πλείστες θέσεις της σε ιδρύματα, κανάλια και οργανισμούς.
Πόση ξεφτίλα για έναν κλάδο; Πόση ξεφτίλα για ένα κράτος; Και που καταλήγει αυτό; Ο δημοσιογράφος έχοντας περάσει χρόνια στο κουρμπέτι και μη αμοιβόμενος, όταν θα βρει τη θέση που θα του πετάνε ένα ξεροκόματο, γνωρίζοντας τον επαγγελματικό μεσαίωνα που επικρατεί έξω , με το σκλαβοπάζαρο των "νέων που κάνουν πρακτική", κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο και γίνεται ο καλύτερος "yes man/woman" του κυρίου διευθυντή και κατ'επέκταση του ιδιοκτήτη του μέσου(που απο δημοσιογραφία δεν σκαμπάζει , αλλά μπορεί πιο πριν να καλλιεργούσε χωράφια με στάρι ή καπνά) και των επιδιώξεών του. ΟΚ, η καλλιέργεια χωραφιών σίγουρα είναι μια χρήσιμη δραστηριότητα για το κοινωνικό σύνολο. Μάλιστα επιδοτείται και από την Ε.Ε! Αλλά ένας επιχειρηματίας ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΧΟ έχει το κέρδος. Και αν είναι επιχειρηματίας με Μ.Μ.Ε. , τότε εκτός του κέρδους, μπορεί και να έχει και άλλες επιδιώξεις (βλέπε Μπερλουσκόνι). Και τότε λαέ ανάλογα με την ενημέρωση που σου παρέχουν, ανάλογες επιλογές θα κάνεις. Άλλωστε στις μέρες μας, "η πληροφορία είναι δύναμη" και αυτό το γνωρίζουν οι κρατούντες.
Αναγνωρίζοντας λοιπόν την πραγματικότητα, το πρόβλημα των δημοσιογράφων είναι ο ανταγωνισμός τους. Έτσι βλέπουν και τους bloggers, για αυτό και δεν μπορούν να σταματήσουν να τους βλέπουν ανταγωνιστικά. Για αυτό και οι κριτικές για αναξιοπιστία κτλ. Πόσες φορές δεν αποδείχτηκαν αναξιόπιστα πρωτοσέλιδα ειδήσεων; Βγήκε κανείς να πει να τις καταργήσουμε; Πόσοι δημοσιογράφοι γράφουν με ψευδώνυμο ή με τα αρχικά τους στα διάφορα έντυπα (για να μη σχολιάσω τα αγνώστου δημιουργού ρεπορταζ σε πανελληνιας εμβέλειας κανάλια και ραδιόφωνα); Ζητήσανε πρώτα από αυτούς (οι οποίοι πληρώνονται για αυτό) να γράφουν ονομαστικά; όχι. Τότε προς τί η θέρμη να είναι επώνυμα τα blogs, να αποφευχθούν εκβιασμοί κτλ; Είναι μόνο ο επαγγελματικός ανταγωνισμός των δημοσιογράφων; Τί να είναι άραγε;
Η απάντηση
Μα το γεγονός ότι ξαφνικά στο προσκήνιο, οι πολίτες αποφασίζουν τι είναι σημαντικό και το φωτίζουν με γνώμονα τη δική τους οπτική και ηθική. Kαι αυτό κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στο οργουελικό σύστημα της "ελεγχόμενης" ενημέρωσης και στον προσδιορισμό τι είναι σημαντικό και τι οχι. Η χειραγώγηση των μαζών και της βούλησης τους δυσχεραίνεται. Τώρα πλέον μπαίνει ένας παίκτης ακόμα στο παιχνίδι που λέγεται Δημοκρατική Διακυβέρνηση και τα blogs είναι ένας τρόπος επέκτασής της. Αλλά ο παίκτης αυτός είναι απρόβλέπτος. Δεν μπορείς να τον εξαγοράσεις, ούτε να τον ενσωματώσεις στο σύστημα. Βλέπεις τα blogs λόγω του ότι είναι άναρχα ως προς τη διοίκηση και τον κεντρικό τους έλεγχο, δεν μπορούν να μανιπουλαριστούν με μια κίνηση. Είναι πολυδιασπασμένα και κάθε πολίτης με πρόσβαση στο διαδίκτυο, αποτελεί μια πιθανή απειλή. Χώρια την αλληλεγγύη που υπάρχει στο χώρο αυτό, ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που δε γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά χτίσανε την αλληλοεκτίμησή τους μέσα από τα posts! Χρειάζεται μια τεράστια προσπάθεια που για να την κάνει το σύστημα θα πρέπει να ξοδέψει τεράστια ποσά και ταυτόχρονα το να κοντρολάρει τόσο πολλούς ανθρώπους που το κάνουν όχι για τα λεφτά , αλλά για το μεράκι τους ή γιατί πιστεύουν ότι "αν γνωρίζουν οι πολλοί, τότε υπάρχει ελπίδα να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο", είναι ουτοπικό. Έτσι στραφήκανε στο αστείο της επωνυμίας με την ελπίδα να εκβιάσουν εκείνοι, τους ανθρώπους αυτούς. Εκεί ποντάρουνε. Στο ότι ανα πάσα στιγμή πιστεύουνε ότι θα μπορούμε να σου ανατρέψουμε τη ζωή, οπότε πρόσεχε τι γράφεις και για ποιόν. Αλλά φευ, δε θα σας κάνουμε τη χάρη. Εδώ θα είμαστε και θα δυσκολεύουμε τη ζωή σε όσους ανέξοδα καπηλεύονται την ισχύ τους. Σε όσους νομίζουν ότι η Δημοκρατία είναι τόσο διάτρητη και αδιαφανής, όσο θα θέλανε.
Αυτά τα λίγα και να μην ξεχάσω να δώσω τα χαιρετίσματα στους bloggers που την είδανε σπιούνοι ονομάτων ανταγωνιστικών blogs ή παραθυράτες τηλεπερσόνες όπως αυτοί που βγαίνουν στους Βασιλάκους κτλ.
Φιλικά,
Δ.Π.
Διαβάστε περισσότερα...
