26 χρόνια πριν, σαν σήμερα, το 1983, καθιερώθηκε το 8ωρο και η πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία. Σήμερα το 2009, ο πρωθυπουργός της χώρας κάνει για λόγο για καθιέρωση "παρά τη θέληση και τα πιστεύω του" αλλά αναγκαστικά, εργασίας με ελαστικοποιημένα ωράρια, αμοιβές, ασφαλίσεις, δικαιώματα.
Δυστυχώς το δίχτυ ασφαλείας που είχε πλέξει η ευρωπαϊκή πραγματικότητα για τους εργαζομένους της, σχίστηκε από τα κοφτερά δόντια των πιράνχας του καπιταλισμού. Οι κυβερνήσεις αναγκαστικά πλέον, αφού είχανε μεταβάλλει ολόκληρη την κοινωνική μας ζωή, σε ένα εκτροφείο αδηφάγων πιράνχας, ταϊζοντάς τα με τα λεφτά του λαού, και με το θεσμό της δικαιοσύνης σε πλήρη αδυναμία να εκτελέσει το έργο της, τώρα εισπράττουν το τίμημα.
Ένα τίμημα που ξεκινάει από τη κλασική γκρίνια, μέχρι την απόγνωση χιλιάδων συμπολιτών μας για το οικονομικό και εν τέλει κοινωνικό αδιέξοδο στο οποίο εξωθήθηκαν. Γκρίνια που δε μένει πλέον στην ακίνδυνη καταγραφή των ανούσιων δημοσκοπήσεων, αλλά που δυστυχώς μεταλλάσσεται στην πλέον βάρβαρη μορφή διεκδίκησης, την εγκληματικότητα. Καθημερινές ληστείες τραπεζών, καταστηματαρχών, πολλές φορές με αντάλλαγμα την ανθρώπινη ζωή του ταμία, του περαστικού, του ίδιου του ληστή ή του αστυνομικού. Διαρρήξεις , κλοπές πορτοφολιών και τσαντών (μέχρι και το σάντουιτς ενός παιδιού πήραν με την απειλή μαχαιριού), μας καταδεικνύουν ότι οι αλλαγές στο τοπίο της καθημερινής εργασίας, ωθούνε στην απόγνωση και σε ακόμα αγριότερες μορφές διεκδίκησης.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι δυστυχώς καμιά πολιτική δύναμη, δεν έχει το απόθεμα ιδεών και οργανωτικού πνεύματος, για να προσαρμόσει, τουλάχιστον ήπια, στο κοινωνικό σύνολο, μεταβολές θεμελιώδεις στον τρόπο ζωής. Εγκλωβισμένοι και οχυρωμένοι πίσω από ανέξοδους λαϊκισμούς και συνθήματα, αριστεροί διανοητές απεραντολογούν για το κακό που μας βρήκε επι καπιταλισμού και ... .... Δεν υπάρχει δυστυχώς και. Ανάγνωση της πραγματικότητας που όλοι ζούμε, και καμία πρόταση που ακόμα και στους πιο ρομαντικούς να μοιάζει εφαρμόσιμη. Οι δυνάμεις εξουσίας (ανεξαρτήτου χρώματος), αναλώνονται σε μια φρενήρη κωμική κατάσταση, αλληλοκατηγορούμενες. Και ο χρόνος περνάει και την ίδια στιγμή και άλλοι εργαζόμενοι, εισέρχονται σε κατάσταση αβεβαιότητας. Όσο για τις υπόλοιπες δυνάμεις της πιο ισχυρής λαϊκής δεξιάς, αναμένουν απλά πότε θα αναγκαστεί κάποιο κόμμα να τους καλέσει να συγκυβερνήσουν. Ακόμα και νέα σχήματα με οικολογικό τίτλο, που ετοιμάζονται να μπουνε στη Βουλή σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, παρουσιάζουν το κωμικό να λαμβάνουν την προτίμηση των συμπολιτών μας επειδή λέγονται απλά οικολόγοι. Χωρίς να έχουμε ακούσει κανέναν εκπρόσωπό τους, χωρίς να μας έχουν ενημερώσει για τίποτα από το τι πιστεύουν, απλά και μόνο από τον τίτλο, και από τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την ανικανότητα αυτών που τον κυβέρνησαν "πιάνουν" το όριο για είσοδο στη Βουλή ή για να είμαστε ακόμη πιο ρεαλιστές, για να συνεργαστούν με όποιον τους το ζητήσει εαν παραστεί ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας!
Τα αιτήματα πλέον πρέπει να σταματήσουν να είναι προοδευτικά. Καλά διαβάσατε. Τα αυτονόητα καταργήθηκαν "εκ των πραγμάτων"(;). Οφείλουμε να τα ξαναφέρουμε στο προσκήνιο και να βρούμε τον τρόπο να τα καθιερώσουμε. Ακλόνητα αυτή τη φορά. Η ζωή μας αναγκάζει πλέον να διεκδικούμε πάλι, αυτά που διεκδικούσανε οι γονείς μας τη δεκαετία του 1970, μήπως καταφέρουμε και ξαναπετύχουμε ένα νέο 1983.
Καλή σας μέρα
Διαβάστε περισσότερα...
