Μια γεύση από την 25η Μαΐου στη Θεσσαλονίκη

Λίγο απ’ όλα είχε η συνάντηση των «αγανακτισμένων» (και όχι μόνο) χθες στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης. Μια συνάντηση που, λίγο ή πολύ, έμοιαζε με «πρώτο ραντεβού», όπου έχεις ένα σφίξιμο στο στομάχι, αρκετή αγωνία, αδημονία και περιέργεια να δεις που θα καταλήξει όλο αυτό. Πρόκειται για μια συνάντηση που δόθηκε μέσα από ένα διαδικτυακό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, το facebook, και αν αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, θα συμφωνήσουμε ότι έκανε καλά τη δουλειά του.

Ίσως να μην είδα λαοθάλασσα πέριξ του Λευκού Πύργου, ωστόσο, περπατώντας στην εκεί περιοχή παρατήρησα πολλά διαφορετικά μεταξύ τους πρόσωπα, ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, κάποιους που συμμετείχαν για πρώτη φορά σε μια τέτοιου είδους συνάντηση κι άλλους πιο εξοικειωμένους, να συζητούν και να προβληματίζονται σε «πηγαδάκια». Η πρώτη συνάντηση ενός αρκετά ετερόκλητου κοινού, είχε τον χαρακτήρα “to know us better”, πράγμα το οποίο σε μεγάλο βαθμό, προσωπικά θεωρώ πως δεν συνέβη, αλλά εμφάνισε αρκετά εχέγγυα για να γίνει στο προσεχές μέλλον.

«Ευχαριστώ το φίλο μου τον τηλεβόα»

Την παραπάνω ατάκα τη δανείζομαι από μια κοπέλα που πήρε το λόγο και με τη γνωστή «ντουντούκα» ανά χείρας εξέφρασε τα όσα βιώνει στη χώρα αυτή. Αντώνης, Δέσποινα κι Ελένη είναι μερικά από τα ονόματα που συγκράτησα από όσους σηκώθηκαν και με το θάρρος της γνώμης τους μίλησαν ξεδιπλώνοντας τις σκέψεις τους, άλλοι με ευχέρεια λόγου κι άλλοι με λιγότερη ευγλωττία. Ωστόσο, πολλά από τα προβλήματα που τέθηκαν ήταν κοινά, όπως η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, η ανεργία, η μη πληρωμένη εργασία, η προβληματική Παιδεία, ο σχεδόν απών από τη ζωή μας Πολιτισμός, το συνταξιοδοτικό, το μεταναστευτικό και άλλα πολλά.

Όσοι επιθυμούσαν να μιλήσουν και να ακουστεί η άποψή τους, προσπάθησαν να μπουν σε μια σειρά (όχι πάντοτε με επιτυχία) και με τη βοήθεια του τηλεβόα να μεταδώσουν τις πεποιθήσεις τους για τα προαναφερθέντα θέματα, ή και να προτείνουν λύσεις. Η διαδικασία στην αρχή έμοιαζε λίγο με group therapy, όπου ο καθένας έλεγε τον πόνο του, αλλά σιγά – σιγά αυτή η ομαδική ψυχανάλυση κάπου σταματούσε, ύστερα πάλι ξεκινούσε. Αφού ακούσαμε ότι «ο Έλληνας πάσχει από μανιοκατάθλιψη», αλλά και πιο πρόσφορες εκφράσεις, όπως «ας ξεκινήσουμε την αποκέντρωση», «ας ενδιαφερθούμε για την καθαριότητα του τόπου και ας κάνουμε κάτι γι’ αυτό», «ας κινητοποιηθούμε δημιουργικά», οι ώρες κύλισαν ομαλά.

Μια «αρχαία αγορά» στη μέση της Θεσσαλονίκης

Το αυθόρμητο(;) αμφιθεατρικό στήσιμο των συμμετεχόντων μου έφερε στο μυαλό εικόνες από την αρχαία αγορά της Αθήνας, αλλά το επίπεδο ορισμένων (το τονίζω) ομιλητών εξαφάνισε τις σκέψεις μου περί δυνατότητας εφαρμογής άμεσης Δημοκρατίας στη σύγχρονη Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα παιδεία των πολιτών. Παρόλα αυτά, φευγαλέα, μου πέρασε η ιδέα πως ίσως και να μπορούσε να γίνει, υπό προϋποθέσεις. Τώρα όμως, μου φαίνεται αδύνατο. Στην ουσία, η όλη διαδικασία θα μπορούσε να γίνει εκπαίδευση όλων μας στη Δημοκρατία.

Το δεύτερο ραντεβού

Παρά τις όποιες αντιξοότητες, δόθηκε δεύτερο ραντεβού το απόγευμα της αμέσως επόμενης ημέρας (δηλαδή σήμερα), όπου, θεωρητικά τουλάχιστον, τα πράγματα αναμένεται να μπουν σε μια τάξη. Τέθηκε επί τάπητος η ιδέα να στηθούν διάφορα περίπτερα, τα οποία θα χωρίζονται ανά θεματικό άξονα: π.χ. Παιδεία, Πολιτισμός, Οικολογία. Προτάθηκε, επίσης, να συμμετέχουν θεατρικές ομάδες και μουσικά συγκροτήματα που θα δώσουν μια δημιουργική νότα. Ακόμη, γίνεται συζήτηση για άνοιγμα των κλειδωμένων WiFi στην περιοχή της συγκέντρωσης, ώστε να είναι δυνατή η άμεση μετάδοση εικόνων και δράσεων στο Διαδίκτυο.

Το ζητούμενο ακόμη δε φαίνεται να είναι ξεκάθαρο στα μάτια των συμμετεχόντων παρά την ύπαρξη κοινών προβλημάτων. Το αν θα αξιοποιηθεί αυτή η κρίσιμη μάζα ανθρώπων που αφιέρωσαν ένα ολόκληρο απόγευμα και βράδυ και είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν κι άλλα, ή αν θα ξεθυμάνει πολύ σύντομα δίχως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αυτό είναι κάτι το οποίο θα το δούμε στο επόμενο διάστημα. Τουλάχιστον, αυτή η προσπάθεια είναι προτιμότερη από το να περάσει κανείς ακόμη ένα βράδυ μπροστά από την τηλεόρασή του, περιμένοντας να του πουν πως χρεοκόπησε η κινητοποίησή του.

Διαβάστε περισσότερα...

Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Μάριος Φραγκούλης: Όταν δύο φωνές συναντιούνται...

Δύο φωνές που έχουν αγαπηθεί ξεχωριστά, ενώθηκαν σε μια υπέροχη παράσταση, με πολλά στοιχεία από συναυλία αλλά και μιούζικαλ, χθες βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Στην πρεμιέρα τους, ο Μάριος Φραγκούλης και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη κατέθεσαν μαζί με τους μουσικούς τους, ένα πλήρες πρόγραμμα δύο ωρών, γεμάτων με τραγούδια από τον Rossini στον Κορκολή και από τον Andrew Lloyd Weber στον Κραουνάκη. Μια απαιτητική παράσταση, η οποία είναι προσεγμένη από την πρώτη έως την τελευταία της στιγμή και πλούσια σε επίπεδο μουσικό, χορευτικό αλλά και συναισθηματικό.

Το δέσιμο από τις φωνές των δύο ερμηνευτών είναι δυνατό και η μετάβαση από το ένα τραγούδι στο άλλο ομαλή και φυσική.Τις αντιστίξεις των ντουέτων επιμελήθηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης, ώστε οι μελωδίες να συνδυαστούν αρμονικά. Εκτός από το μουσικό κομμάτι, μεγάλη σημασία δόθηκε από τον Γιάννη Κακλέα στη σκηνοθεσία, ώστε η σχέση των δύο καλλιτεχνών επί σκηνής να μην «κουράζει». Πράγμα που επιτυχώς απέφυγαν, καθώς οι εναλλαγές των σκηνικών του Μανώλη Παντελιδάκη ήταν συχνές και πάντοτε μέσα στο πνεύμα και το ύφος της μουσικής και των τραγουδιών. Η χορογραφία του Κυριάκου Κοσμίδη ήταν επίσης ταιριαστή και καλοδουλεμένη. Πρόκειται για ένα σύνολο αρμονικά δεμένο και μεστό που αποδόθηκε και από τους δύο καλλιτέχνες με τις σωστές δόσεις χιούμορ.

Η συνεργασία τους που ξεκίνησε από το Παλλάς στην Αθήνα, χαρακτηρίστηκε από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη ως «μια φωτεινή στιγμή για την καριέρα και των δυο». Για τον Μάριο Φραγκούλη ανέφερε πως είναι «μια εξαίσια φωνή, ένας καλλιτέχνης που δουλεύει σκληρά, που δίνεται σε αυτό που πιστεύει, σε αυτό που αγαπάει και κυρίως σε αυτό που εμπιστεύεται». Μια συνεργασία που φαίνεται να έχει ξεπεράσει απλώς τον όρο «συνεργασία», με αποτέλεσμα μια δυνατή φιλία επί σκηνής και όχι μόνο, όπως οι ίδιοι δήλωσαν.

Αν και στη συνέντευξη Τύπου μίλησαν για μια «πρόβα», η οποία εξελίσσεται επί σκηνής, όσοι αποφασίσουν να παρακολουθήσουν την παράσταση, θα συνειδητοποιήσουν πώς μόνο για πρόβα δεν πρόκειται. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα περάσουν δύο πραγματικά ευχάριστες ώρες, παίρνοντας ένα θετικό κι αισιόδοξο μήνυμα.

Οι παραστάσεις θα δοθούν από την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ 22, 23 & 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Κακλέας
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ:

Λίνα Νικολακοπούλου, Σταμάτης Κραουνάκης
ΣΚΗΝΙΚΑ: Μανώλης Παντελιδάκης
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕΙΣ: Κώστας Παπαδούκας
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κυριάκος Κοσμίδης
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΦΩΤΩΝ: Γιώργος Τέλλος
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σεμίραμις Μοσχοβάκη
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ: Τώνια Δραγούνη, Πανίκος Σχοινής
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Τώνια Δραγούνη
Πληροφορίες & κρατήσεις εισιτηρίων: 2310 895938 - 9
Μέρες παραστάσεων: 16 έως 20 Φεβρουαρίου (Τετάρτη – Κυριακή) & 22 έως 24 Φεβρουαρίου (Τρίτη – Πέμπτη)
Ώρα έναρξης: 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 30€ (Δ’ Ζώνη), 40€ (Γ’ Ζώνη) - 50€ (Β’ Ζώνη) - 60€ (Α’ Ζώνη) – 70€ (Διακεκριμένη Ζώνη), ενώ τα φοιτητικά στοιχίζουν 20€ (κεντρικό θεωρείο)

Διαβάστε περισσότερα...

Η αλήθεια για το "κακό" Μνημόνιο...

Ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα από το spithabook της Σπίθας, του Κινήματος που ίδρυσε ο Μίκης Θοδωράκης την 1η Δεκεμβρίου 2010.

"

Πρόταση!- ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΚΑΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΤΟ ΣτE
Διαβάστε το όλο σας παρακαλώ, αν και είναι λίγο μεγάλο. Είναι αρκετά σημαντικό

Στις 29-7-2010 ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, η ΑΔΕΔΥ, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων (ΠΟΠΣ), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος , η Ομοσπονδία Εργατικών Στελεχών Ελλάδος, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Επαρχίας Λιβαδειάς, η Λέσχη Αεροπορίας Στρατού και άλλες ενώσεις και ιδιώτες κατέθεσαν αίτηση ακύρωσης κατά του Μνημονίου. Το πλήρες έγγραφο εδώ

Ωστόσο, στις 23-11-10 ήταν προγραμματισμένο να ληφθεί η απόφαση από την Ολομέλεια του ΣτΕ. Στην πρότασή τους όμως που κατέθεσαν προς την Ολομέλεια οι δύο εισηγήτριες κυρία Μαίρη Σαρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου αναφέρουν ανάμεσα στα άλλα ότι δεν κάνουν δεκτό και τον ισχυρισμό, ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις είναι άκυρες επειδή δεν ψηφίστηκαν από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών.

Δέχονται ότι το Μνημόνιο δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση, δεν περιέχει κανόνες δικαίου και δεν έχει έννομες συνέπειες ώστε να απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία. Όπως αναφέρουν , αυτό συνάγεται και από το γεγονός ότι μετά τη δημοσίευση του ν.3845/2010 εκδόθηκε η απόφαση του 2010/320/ΕΕ του Συμβουλίου, με την οποία προσδιορίστηκαν τα δημοσιονομικά και οικονομικά μέτρα που υποχρεούται να λάβει η Ελλάδα για να περιορίσει το υπερβολικό έλλειμμα.

Σημειώνουν δε, ότι από την απόφαση αυτή δεν δημιουργούνται υποχρεώσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας σε σχέση με την πραγματοποίηση των μέτρων αυτών. Οι σύμβουλοι του ΣτΕ αποφαίνονται ότι με τον επίμαχο νόμο δεν αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών που να περιορίζουν την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας. Λεπτομερέστερα εδώ : e-themis και εφημερίδα Ισοτιμία.

Τονίζω ότι ακόμα και σήμερα εκκρεμεί η απόφαση του ΣτΕ.

Ομολογώ ότι αυτή η εξέλιξη με ώθησε να το ψάξω και βρήκα το ΦΕΚ 3845/10 " Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη−μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο." , το γνωστό ως Μνημόνιο και το παραθέτω (Mνημόνιο)

Διαβάζοντάς το όμως καταλαβαίνω ότι οι εισηγήτριες του ΣτΕ δεν δίνουν μια παράλογη ερμηνεία , όσον αφορά τουλάχιστον στο θέμα της απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας. Όσο και αν το διάβασα, δε γίνεται ΠΟΥΘΕΝΑ λόγος περι εθνικής κυριαρχίας.

Τότε συνειδητοποίησα κάτι που έχει διαφύγει από όλους, χάρη στα κανάλια που παραπληροφορούνε σκόπιμα, ώστε να στραφούμε εναντίον μόνο του Μνημονίου που αποτελεί κατ'ουσίαν πολιτικό κείμενο όπως υποστηρίζουν οι νομικοί σύμβουλοι του ΣτΕ και όχι νομικό .

Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν δυο έγγραφα:

Το ένα είναι το λεγόμενο Μνημόνιο, στο οποίο περιγράφονται στόχοι οικονομικοί (άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι) για το συμμάζεμα της οικονομίας και το άλλο είναι η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ της Ελλάδας. Το Μνημόνιο(ΦΕΚ 3845/10) είναι υπογεγραμμένο στις 06-05-10. Η Δανειακή σύμβαση έχει υπογραφεί δυο μέρες μετά, στις 08-05-10 και μέσα αναφέρονται ρητά όροι περί αμετάκλητης και άνευ όρων παραίτησης της χώρας από ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας. Παραθέτω το κείμενο της Δανειακής Σύμβασης εδώ (ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ)

Σε αυτό το έγγραφο υπάρχουν όροι όπως αυτός όπως αυτός του άρθρου 14 παρ.5 : "Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση..."

ή

του παραρτήματος 4 με την ένδειξη "Επίσημο έγγραφο του Νομικού Συμβούλου του Κράτους του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Διακαιωματων και του Νομικού Συμβούλου του Κράτους του Υπουργείου Οικονομικών : "11. Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας..."

ενώ το επίσης εξαιρετικό είναι στο άρθρο 8 όπου βρίσκεται η ενότητα "ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ" , όπου αναφέρεται ότι:

"οι Δανειστές μπορούν να καταγγείλουντη σύμβαση και να τη διακόψουν ή και να απαιτήσουν ως άμεσα απαιτητό και πληρωτέο το ανεξόφλητο κεφάλαιο των Δανείων, μαζί με τους δεδουλευμένους τόκους σε περίπτωση που "γ)οι υποχρεώσεις του Δανειολήπτη στο πλαίσιο της παρούσας Σύμβασης κρίνονται από οποιοδήποτε καθύλην αρμόδιο δικαστήριο ως μη δεσμευτικές ή εκτελεστές έναντι του Δανειολήπτη ή κρίνονται παράνομες από καθ'ύλην αρμόδιο δικαστήριο" !!!, κοινώς ακόμα κι αν τα δικαστήρια βγάλουν παράνομη τη σύμβαση, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να πληρώσει.

Με βάση όλα τα παραπάνω , θεωρώ λάθος την προσφυγή στο ΣτΕ για το Μνημόνιο, όσον αφορά στα θέματα περί παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας, και προτείνω να διερευνήσουμε άμεσα ακόμη και την ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ από Συλλόγους, ενώσεις, ομοσπονδίες πρώτα στα ελληνικά δικαστήρια και αργότερα και στα Ευρωπαϊκά, εαν η προηγούμενη ανάλυση ευσταθεί, όπως πιστεύω."

Ελπίζουμε οι πολίτες να συνεχίζουν μαχητικά και να αναδεικνύουν τόσο σημαντικά θέματα, για να ανασάνει η χώρα. Από το ρεπορταζ μας αντιλαμβανόμαστε ήδη, ότι εκατοντάδες Έλληνες, όλων των ηλικιών, όλων των επαγγελμάτων, ανεξαρτήτως πολιτικής αφετηρίας, συνδιαλέγονται και συνασπίζονται καθημερινά , ξεκινώντας την εδραίωση προϋποθέσεων για τη μετάβαση της Ελλάδας από την αιχμαλωσία στην Δίκαιη-Ανεξάρτητη και Αξιοπρεπή Ελλάδα.

Εμείς συντασσόμαστε μαζί τους σε κάθε προσπάθεια, όπως αυτή της Σπίθας, όπου οι Έλληνες ενωμένοι προχωρούν μπροστά.

Διαβάστε περισσότερα...